Kylällä kyteä saa sanaparret:
"Kuka lie, kuka lie on lentänyt?"
Anolan aukeat saa sitä nähdä tietäen
Mitä sanojat sanoissa luulee
В деревне порою ходят толки:
"Кто это, кто прибыл к нам?"
Просеки Анолы видят всё, ведая,
Что на уме у тех, кто говорит.
2
unread messages
Huhut kuin kiviä vaan
Joita kosket kuohuissaan
Kadoksiin kuluttavat
Arat on puhuvat puut
Vaikka muistaa korvillaan
Yhden ylitse pakenevan
Слухи — будто речные камни,
Которые пороги точат,
Покуда они не исчезнут.
Деревья могут говорить, но не решаются,
Пусть их уши и помнят того,
Кто сбежал на небеса.
3
unread messages
Vajalle valkean maan yhdet jäljet johtaa kiiltävinä
Kuusen kierto, viertä juuren, kohta kuuta kurkottava
Alho on kivien maa, siellä yksi seuraa seinäviertä:
Kumma kuin on liiterillä, kouko kolkkona ovella
К хижине белой земли ведёт сияющая тропа,
Кругом ели, под корнем, и тянется к луне.
Ниже — каменная земля, а следом — стена:
Нечто таинственное — в хижине, суровый медведь — у дверей.
4
unread messages
Pihalta pitojen taa veisi hennon halki harsopeiton
Kuusilatvat katkeavat, heinät harvoille pediksi
Levätä pudonnut saa, sen on helmaan, jonka päältä piirsi
Hetken yltä laajenivat niityt aukeat Anolan
Aukeat Anolan
И да будет унесено со двора, через поле с изящным покровом,
Верхушки елей обломятся, немногим сено послужит ложем.
Павший получит отдых, оказавшись у края
Лугов, что раскинулись за просеками Анолы,
Просеками Анолы.